Το σπήλαιο αυτό βρίσκεται σε μια περιοχή οπου υπάρχουν αρκετα αλλα σπηλαιοβάραθρα (Χιριδόνι, Σωτήρα, Αγ. Ελεούσα, κλπ) και αποτελούσαν κάποτε ενα ενιαίο τεράστιο σπήλαιο, που με το πέρασμα των αιώνων και τις γεωλογικές μεταβολές που εχει υποστεί η περιοχή (σεισμούς , κατακρημνίσεις), εχουν πλέον την μορφή που τα γνωρίζουμε σήμερα…
Η εικόνα που εχει ο επισκέπτης σπηλαιολόγος που κατεβαίνει στους Αγ. Θεόδωρους ειναι μαγική…. Πλούσια βλάστηση, μεγάλα δέντρα, θάμνοι, διάφορα πουλιά που εχουν κάνει τις φωλιές τους στα κάθετα τοιχώματα, σε κάνουν να νοιώθεις οτι βρίσκεσαι στην μέση ενος τροπικού δάσους και συνθέτουν μια εικόνα που ειναι εντελώς διαφορετική απο αυτήν που υπάρχει εξω απο την σπηλιά στην γύρω περιοχή…
Στο τέλος του χερσαίου τμήματος του σπηλαιοβαράθρου μετα απο μια πολύ απότομη κατηφορική σάρα, υπάρχει ενα απο τα ομορφότερα σημεία της σπηλιάς… Ειναι μια πανέμορφη καταπληκτική γαλαζοπράσινη λίμνη με υφάλμυρο νερό , οπως ειναι και των υπολοίπων σπηλαίων της περιοχής, που το βάθος της φτάνει τα – 24 μέτρα.
Δεδομένης της ευκαιρίας, δεν πρέπει να παραλείψετε να επισκεφθείτε το Σπήλαιο της Μελισσάνης, ένα αξιομνημόνευτο θέαμα που προκαλεί δέος.
